โรคฝีดาษลิง โรคระบาดใหม่ที่ไม่ควรมองข้าม

โรคฝีดาษลิง

โรคฝีดาษลิง (Monkeypox): เชื้อไวรัสที่เกิดจากสัตว์และมีความเกี่ยวข้องกับฝีดาษคนโรคฝีดาษลิง(Monkeypox) เป็นโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสชื่อ Monkeypox virus ซึ่งอยู่ในกลุ่ม Orthopoxvirus เหมือนกับเชื้อไวรัสฝีดาษคน (Smallpox) และวัณโรค (Cowpox) โรคนี้มีต้นกำเนิดจากการติดเชื้อในสัตว์ แต่สามารถถูกถ่ายทอดไปยังมนุษย์ได้เป็นโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสชื่อ Monkeypox virus ซึ่งอยู่ในกลุ่ม Orthopoxvirus ที่เหมือนกับเชื้อไวรัสที่เป็นต้นเหตุของโรคฝีดาษคน (Smallpox) และเชื้อไวรัสที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ ในกลุ่มเดียวกันนี้ โรคนี้มักพบในสัตว์, เช่น ลิง, กระแต, กระรอก และสัตว์อื่น ๆ ที่เป็นต้นฉบับของโรค

โรคฝีดาษลิงสามารถถ่ายทอดจากสัตว์สู่มนุษย์, และในบางกรณี, มนุษย์ต่างหากสามารถถ่ายทอดโรคไปยังมนุษย์คนอื่นได้ อาการของโรคฝีดาษลิงมีความคล้ายกับฝีดาษคน, รวมถึงผื่นที่เป็นตุ่ม, ไข้, ปวดกล้ามเนื้อ, อาการเจ็บคอ และอาการปวดศีรษะ

โรคนี้มักพบในทวีปแอฟริกาตอนกลางถึงตะวันตก, โดยสัตว์ที่เป็นต้นฉบับของโรคมักเป็นลิง การป้องกันโรคฝีดาษลิงรวมถึงการป้องกันการสัมผัสกับสัตว์ที่เป็นต้นฉบับของโรค, การให้วัคซีน และการรักษาตามความเสียหายที่เกิดขึ้น

ลักษณะของเชื้อไวรัส

Monkeypox virus เป็นเชื้อไวรัส DNA ซึ่งมีลักษณะที่เข้ากันได้กับ Orthopoxvirus แต่มีความรุนแรงน้อยกว่า Smallpox virus และมีความสามารถในการแพร่กระจายน้อยกว่า

ต้นกำเนิดและการแพร่ระบาด

โรคนี้มักจะปรากฏในทวีปแอฟริกาตอนกลางถึงตะวันตก โดยสัตว์นำโรคที่สำคัญที่สุดคือลิง เชื้อไวรัสมักจะถูกแพร่ระบาดไปยังมนุษย์ผ่านทางการติดเชื้อจากสัตว์ โดยส่วนใหญ่ผ่านการติดต่อตรงกับสัตว์ที่ประสบปัญหา

อาการของโรค

โรคฝีดาษลิงมีอาการที่คล้ายกับฝีดาษคน แต่มักจะมีความรุนแรงน้อยกว่า อาการที่พบได้รวมถึงผื่นที่เป็นตุ่ม, ไข้, ปวดกล้ามเนื้อ และอาการไอ ในบางกรณี โรคนี้อาจทำให้เกิดอาการรุนแรงและตายได้อาการของโรคฝีดาษลิงมีความคล้ายกับฝีดาษคน รวมถึง

  • ผื่นที่เป็นตุ่ม
  • ไข้
  • ปวดกล้ามเนื้อ
  • อาการเจ็บคอ
  • อาการปวดศีรษะ
  • อาการเหนื่อย

โรคฝีดาษลิง ติดต่อได้อย่างไรบ้าง?

โรคฝีดาษลิงสามารถถ่ายทอดได้ผ่านหลายช่องทาง โดยการติดต่อกับสัตว์ที่เป็นต้นฉบับของโรคหรือจากบุคคลที่ติดเชื้อ นี่คือวิธีที่โรคฝีดาษลิงสามารถติดต่อได้

  1. การสัมผัสตรง: การสัมผัสตรงกับสัตว์ที่มีเชื้อไวรัส, ได้แก่ ลิง, กระแต, กระรอก, หรือสัตว์อื่นที่เป็นต้นฉบับของโรคสามารถทำให้มนุษย์ติดเชื้อ
  2. การสัมผัสกับวัตถุที่มีเชื้อ: โรคฝีดาษลิงสามารถถูกติดต่อผ่านการสัมผัสกับวัตถุที่มีเชื้อไวรัส เช่น ขนสัตว์, ตุ่ม, หรือสารสามารถถูกปลดปล่อยจากสัตว์ที่ติดเชื้อ
  3. การสัมผัสตามละแวกทางอากาศ: การได้รับละแวกทางอากาศจากบุคคลที่ติดเชื้อ ผ่านการไอ, จาม, หรือการพูดคุย, อาจเป็นทางการติดเชื้อได้
  4. การสัมผัสผลิตภัณฑ์สัตว์: การติดต่อผ่านการบริโภคผลิตภัณฑ์สัตว์ที่มีเชื้อไวรัส, เช่น เนื้อสัตว์ที่ไม่สุก, น้ำนม, หรือเลือดสัตว์ที่ติดเชื้อ

การป้องกันการติดเชื้อควรรวมถึงการป้องกันการสัมผัสกับสัตว์ที่เป็นต้นฉบับของโรค, การล้างมืออย่างถูกต้อง การป้องกันการสัมผัสกับวัตถุที่สามารถมีเชื้อไวรัส การหลีกเลี่ยงการบริโภคผลิตภัณฑ์สัตว์ที่มีเชื้อไวรัส และการให้วัคซีนเป็นต้นฉบับ การปฏิบัติที่ถูกต้องจะช่วยลดความเสี่ยงที่จะติดเชื้อโรคนี้

การรักษาโรคฝีดาษลิง และการดูแลผิวหนังเมื่อมีการติดเชื้อฝีดาษลิง

การรักษาโรคฝีดาษลิงมุ่งเน้นการบรรเทาอาการ ลดความรุนแรงของโรค และป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อไวรัสนอกจากนี้ การดูแลผิวหนังเมื่อมีการติดเชื้อฝีดาษลิงนั้นเป็นส่วนสำคัญเพื่อป้องกันการแสดงอาการและลดความรุนแรงของโรค ต่อไปนี้คือขั้นตอนที่สำคัญในการรักษาโรคฝีดาษลิงและการดูแลผิวหนัง

การบรรเทาอาการ

  • การให้ยารักษาอาการไข้และปวด
  • การให้ยาต้านการอักเสบ
  • การให้ยาต้านเชื้อไวรัส (Antiviral medication) ที่มีไวยากรณ์ในบางกรณี

การดูแลผิวหนัง

  • การรักษาตุ่ม: ผู้ป่วยควรหลีกเลี่ยงการรุนแรงต่อตุ่ม เพื่อป้องกันการแตกและการติดเชื้อที่แผล
  • การใช้ครีมหรือโลชั่น: เพื่อบำรุงผิวหนังและลดความรู้สึกระคายเคือง
  • การให้ยาต้านการคัน: เพื่อลดความรู้สึกคัน
  • การเปลี่ยนผ้า: ให้เปลี่ยนผ้าที่มีตุ่มอยู่บ่อย ๆ และไม่ควรตีตุ่ม
  • การควบคุมอาการ: ผู้ป่วยควรมีการติดตามอาการอย่างใกล้ชิดโดยทีมแพทย์ เพื่อให้ได้การรักษาที่เหมาะสม

การป้องกันการแพร่กระจาย

  • การกักกัน (Isolation): ผู้ป่วยควรถูกกักกันเพื่อป้องกันการแพร่กระจายไปยังผู้อื่น
  • การใส่หน้ากาก: เพื่อลดการถ่ายทอดทางอากาศ

การรักษาอาการรุนแรง

  • ในกรณีที่มีอาการรุนแรงและภาวะแทรกซ้อน การรักษาในโรงพยาบาลอาจจำเป็น

นอกจากนี้ การปฏิบัติที่ถูกต้องในการป้องกันการติดเชื้อฝีดาษลิงเป็นสิ่งสำคัญ รวมถึงการหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับสัตว์ที่เป็นต้นฉบับของโรค การป้องกันคือส่วนที่สำคัญที่สุดในการควบคุมการแพร่กระจายของโรคฝีดาษลิงสามารถดูเพิ่มเติมได้ที่ pass4sures.me – รู้ก่อนใครเรื่องสุขภาพร่างกาย

เครดิต