กระดูกข้อมือหัก หรือการหกล้มเป็นอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นบ่อยในชีวิตประจำวันและอาจ บาดเจ็บหลายประการ รวมถึงการบาดเจ็บหักกระดูกข้อมือเมื่อเราหกล้ม มีแนวโน้มที่จะใช้มือหรือข้อมือในการป้องกันการกระแทกที่พื้นหรือวัตถุอื่นๆ. นี้อาจทำให้เกิดแรกร่วมที่มือหรือข้อมือ และกระดูกข้อมือที่บาดเจ็บหักมีจำนวนมาก
การหกล้มที่มีการกระแทกที่มือหรือข้อมืออาจทำให้เกิดบาดแผลหรือบาดเจ็บในระดับต่างๆของกระดูกข้อมือ รวมถึงการหักหรือบาดเจ็บกระดูกที่ตัวละครมือ ทำให้กระดูกข้อมือหักเป็นอุบัติเหตุที่พบได้บ่อย โดยเฉพาะในผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บที่มือหรือข้อมือ, เช่น ผู้เล่นกีฬา, ผู้ที่ทำงานในสถานที่ที่มีความเสี่ยงสูง หรือผู้ที่มีปัญหาสุขภาพที่ทำให้กระดูกข้อมืออ่อนแรง
ในกรณีที่มีการบาดเจ็บหรือคิดว่ามีกระดูกข้อมือหัก ควรพบแพทย์ทันทีเพื่อการวินิจฉัยและการรักษาที่เหมาะสม การรักษาอาจประกอบด้วยการใส่ gyp หรือกระดูกปลอก การฝังเข็มหรือการผ่าตัด ขึ้นอยู่กับลักษณะและความรุนแรงของบาดแผล
ตำแหน่งที่พบได้บ่อยที่สุดเมื่อเกิดอุบัติเหตุ กระดูกข้อมือหัก
กระดูกข้อมือหักเป็นบาดแผลที่พบได้บ่อยที่สุดในกรณีของการบาดเจ็บหรืออุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในมือและข้อมือ. ตำแหน่งที่กระดูกข้อมือบาดเจ็บหักบ่อยที่สุดมีดังนี้
- Scaphoid (กระดูกสคาไฟด์): มักเป็นที่พบของการบาดเจ็บหักในพื้นที่ข้อมือ อยู่ในด้านล่างของมือที่มีการเคลื่อนไหวมาก บาดแผลนี้อาจเกิดจากการล้มมือหรือกระแทกบนมือ
- Radius (กระดูกราเดียส): กระดูกนี้อยู่ในข้างล่างของข้อมือและมีความนิยมเสียหายในการบาดเจ็บที่เกิดจากการกระแทกหรือการหักข้อมือ
- Ulna (กระดูกอูล์นา): กระดูกนี้ยังเป็นที่พบของบาดแผลหักในข้อมือ และอาจเกิดจากอุบัติเหตุที่ทำให้มีการกระแทกมือ
การบาดเจ็บหักกระดูกข้อมือส่วนใหญ่จะเกิดจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในกิจกรรมที่มีความเสี่ยงทางกีฬา การเล่นกีฬาที่มีการกระแทกมือ หรือการล้มลงบนมือที่ขณะข้อมืองอ
หากคุณเสี่ยงต่อการบาดเจ็บหักกระดูกข้อมือหรือมีอาการบาดเจ็บหลังจากอุบัติเหตุ ควรพบแพทย์เพื่อการวินิจฉัยและการรักษาที่เหมาะสม
การรักษาเมือเกิดเมื่อเกิดอุบัติเหตุ
การรักษากระดูกข้อมือหักมีหลายวิธีและมีการพิจารณาหลายปัจจัย ซึ่งมีตัวเลือกที่สอดคล้องกับลักษณะและระดับความรุนแรงของบาดแผล ต่อไปนี้คือบางวิธีที่อาจถูกรักษา
- การใส่เฝือก (Casting): ใส่เฝือกหรือกระดูกปลอกที่สามารถปรับให้เข้ากับรูปร่างของมือและข้อมือ เพื่อช่วยในการประคองและสนับสนุนกระดูกที่บาดเจ็บในท่าที่ถูกต้อง
- การผ่าตัดดามโลหะ (Open Reduction and Internal Fixation – ORIF): กรณีบาดแผลมากหรือเมื่อมีการแตกกระดูกที่ซับซ้อน, แพทย์อาจต้องทำการผ่าตัดและใช้ดามโลหะเพื่อรักษาและปรับรูปกระดูก
- การฝังเข็ม (Pinning): การใช้เข็มหรือวิธีการอื่นๆ เพื่อปรับปรุงและรักษาตำแหน่งของกระดูกที่บาดเจ็บ
- การฝังเข็มแบบชั่วคราว (External Fixation): การใช้อุปกรณ์ภายนอกเพื่อรักษาและปรับรูปกระดูก
- การกายภาพบำบัด (Physical Therapy): เพื่อช่วยปรับฟื้นฟูและคืนคลื่นไปยังข้อมือหลังการรักษา
การเลือกวิธีรักษานี้จะขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยที่ถูกพิจารณา เช่น ลักษณะของบาดแผล, ตำแหน่งที่บาดเจ็บ ลักษณะการแตกและเงื่อนไขทางการแพทย์ของผู้ป่วย แพทย์จะตรวจวินิจฉัยอย่างถี่ถ้วนเพื่อกำหนดวิธีรักษาที่เหมาะสม
ข้อตกลงเพื่อการรักษาการบาดเจ็บกระดูกข้อมือหักและวิธีการผ่าตัดจะขึ้นอยู่กับลักษณะและรุนแรงของบาดแผล สภาพทางร่างกายของผู้ป่วยและคำแนะนำจากแพทย์ที่ดูแล
- การระงับความรู้สึกของเส้นประสาท: ในบางกรณีแพทย์อาจต้องใช้การระงับความรู้สึกของเส้นประสาทในพื้นที่ที่จะทำการผ่าตัด นี้เป็นเทคนิคที่ใช้เพื่อลดความรู้สึกของผู้ป่วยในส่วนที่จะทำการผ่าตัด ซึ่งทำให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกความเจ็บปวดในระหว่างการทำผ่าตัด
- การใช้ยาสลบ: ในบางกรณีการให้ยาสลบอาจเป็นตัวเลือก ยาสลบจะทำให้ผู้ป่วยหลับหรือสลบขณะทำการผ่าตัด
- การเปิดแผลผ่าตัด: การทำการผ่าตัดจะเป็นขั้นตอนที่ใช้เพื่อเข้าถึงและจัดเรียงกระดูกที่หัก ขนาดแผลที่จะเปิดขึ้นอยู่กับลักษณะและสภาพของบาดแผล
- การจัดเรียงกระดูก: หลังจากการเปิดแผล แพทย์จะทำการจัดเรียงกระดูกที่หักให้เข้าที่ นี้อาจเป็นการปรับตำแหน่งหรือใช้วัสดุเสริมในกรณีที่จำเป็น
- การปรับตำแหน่งและการทดลองขณะผ่าตัด: ในกรณีที่มีการเคลื่อนผิดรูปหรือบาดเจ็บที่ซับซ้อน การปรับตำแหน่งกระดูกที่หักและการทดลองขณะทำการผ่าตัดอาจจะทำได้
- การฝังเข็มหรือการใส่ปลอกเส้นประสาท: ในบางกรณี อาจต้องมีการฝังเข็มหรือการใส่ปลอกเส้นประสาทเพื่อป้องกันการทรุดตำแหน่งหลังการผ่าตัด
การเลือกใช้เทคนิคและวิธีการรักษาจะขึ้นอยู่กับความฉับพลันของสถานการณ์และความเหมาะสมต่อสภาพและความต้องการของผู้ป่วย ทั้งนี้ การตัดสินใจนี้จะถูกทำขึ้นโดยทีมแพทย์ที่ประสบการณ์และเชี่ยวชาญในด้านออร์โธปีดิกและโรคกระดูกสามารถดูเพิ่มได้ที่ pass4sures.me
